Rotator Cuff Tendinopathie: Loaden of Niet Loaden?

Evidence-Based Klinisch Redeneren & Oefentherapie met Ann Cools, PhD

Rotator cuff tendinopathie is een van de meest voorkomende en tegelijkertijd meest uitdagende schouderklachten binnen de fysiotherapie. In deze verdiepende scholing krijg je een helder en evidence-based kader voor het begrijpen van rotator-cuff-gerelateerde schouderpijn, het toepassen van effectief load-management en het maken van onderbouwde keuzes in oefentherapie.

De manier waarop we naar schouderpijn kijken is de afgelopen jaren sterk veranderd: minder focus op puur structurele verklaringen en meer aandacht voor functie, belastbaarheid en klinisch redeneren. Deze cursus laat die ontwikkeling zien en vertaalt de nieuwste inzichten naar direct toepasbare strategieën voor de praktijk. Je leert hoe je irritabiliteitsniveau’s herkent, welke oefeningen passen in welke fase en hoe je belasting veilig en effectief opbouwt.

Een belangrijk onderdeel van de scholing is het doordacht toepassen van belasting — wanneer je moet ontlasten, wanneer je moet verhogen, en hoe je de reactie van de patiënt op een veilige manier monitort. Hoge-waarde oefeningen zoals externe-rotatievarianten, full-can en prone elevation worden uitvoerig behandeld, inclusief dosering, progressie en pijnmonitoring.

Deze cursus is ideaal voor fysiotherapeuten die hun klinisch redeneren willen aanscherpen en hun revalidatieprogramma’s willen verbeteren op basis van actuele wetenschappelijke inzichten. Je gaat naar huis met een duidelijker structuur, praktische handvatten en direct toepasbare tools voor de behandeling van rotator cuff tendinopathie.

Leerdoelen

1. Het rotator-cuff-tendinopathiecontinuüm kritisch analyseren en reactieve, dysrepair- en degeneratieve stadia onderscheiden om fase-specifieke loadingsstrategieën te onderbouwen.
2. Irritabiliteit beoordelen en complexe oefenprogressies ontwerpen, inclusief pijn-gemonitorde belasting (VAS 4–5/10) en overgang van isometrisch naar excentrisch en functioneel trainen.
3. Biomechanische en neuromusculaire bevindingen integreren, zoals ER-krachtzwakte en de kwetsbaarheid van supra- en infraspinatus, om oefenkeuzes optimaal te motiveren.
4. Patiëntverwachtingen en narratieven analyseren en communicatie aanpassen om schadelijke structurele verklaringen te vermijden die herstel negatief beïnvloeden.
5. Bewijs uit vergelijkende studies synthetiseren (oefentherapie versus chirurgie; modaliteitkeuze) en dit vertalen naar hoogwaardig klinisch beslisgedrag bij RCRSP.